the new love of my life

I've been walking this planet for 22 years and counting. All those years, I've never felt a stirring from the depths of my being for something so taken for granted before. I never felt the need to protect, to nurture and to give love freely without expecting anything in return; until now... And all because of her..
hahaha!! Naku ang drama pa! Ang gusto ko lang naman sabihin eh "I love Bella-kins!!". Kaka-adopt ko lang sa kanya last Sunday. According to her former owner, Mamasu, she's part-poodle (c/o dad) and part Japanese spitz (c/o mom). For me, she's a miracle (naku eto na naman...). She's 2 months-old (1.17 yrs. in doggie years) and currently practicing her pang-uto skills on me (which is surprisingly effective.. haayyy) And because of her kaya dog-fogged brain ako since saturday at ang main concern eh mag-shopping for her clothes and toys. Haayyy, the joys of motherhood. hehe. I'll stop right here at baka bukas pa 'ko matapos..

the brighter side of things

Sa dami ng nangyayari ngayon, thinking positively is NOT a option. It should be an instinctive reaction to things negative. In a way, nakakagaan once nakasanayan, but for a natural-pessimist like moi, eh nasstress ako. Ikaw nga mag-try na i-control yung thoughts mo tingnan natin kung 'di ka ma-stress.

Pero I admit that in so doing, in all fairness naman to the cosmic void eh nasusunod yung mga gusto kong mangyari. :) Though minsan eh talagang mamamatay ka nang maaga kakaisip kung paano ka tatakas sa mga bagay na overwhelming. In the end, ipapakita naman sayo na "you did the right thing".

So thank you pa rin. =D

Ang Alamat ng Kiat-Kiat, bow

Dahil sa kaadikan, bumili kami ni Shirl ng Kiat-kiat kay Kuya Fruits sa labas ng office. 100 peysows per kilo kaya hati kami, approximately tig-22 pieces each kami. Nung una ganito siya:


After 1 hour or so eto na cia:


Nauna si Shirl maka-ubos (dahil matakaw siya) dahil hanep ang metabolism nya. At ako naman? Sabi nila nakakalakas daw ng resistensya ang Vit. C, pero after ng pag-ngasab sa mga orangettes ayun sinipon pa ko ng bongga. Haayyy..

pictography

wala na sanang proof, kasi hindi naman halata wait, bakit lumalapad ilong ko?...> kaso ang dami talagang instances na puro ganun na lang. so without further ado, me in my resplendent glory.. caught in the act while doing my favorite past time..

nang magpa-pizza c sa office

nang manlibre c stefy sa cafe juanita

nang tumanda ako ng isa na namang taon kasama ang mga kaibigan sa Good Earth G-belt (di pa ko nasarapan sa food sa lagay na yan..)

Nang-aano siya eh..

naku bakit ba naman kasi ang lakas ng "inis factor" mo? bumuntong-hininga ka lang at narinig ko eh sira na araw ko... Ayan tuloy at kinailangan ko ang tulong ng friend kong si Chocolate Mallows para lang maka-move on sa inis...